Autorzy wystawy

ROK 1
Iwona Bal, Sebastian Dekondy, Zofia Dusza, Kinga Filińska, Tomasz Hens, Katarzyna Jackiewicz, Barbara Jacyniewicz, Magdalena Jóźwiak, Ewelina Kania-Guzowska, Wojciech Kawa, Ekaterina Konsulova, Łukasz Korulczyk, Maria Książek, Michał Łagowski, Agata Marcysiak, Małgorzata Maryl-Wójcik, Agata Rząsowska-Grabicka, Renata Struzik, Paweł Wąsowski, Robert Wilczyński, Andrzej Żmudzki.
ROK 2
Beata Bujak, Dorota Chołodkowska, Robert Ciborowski, Dagmara Kęcka, Maciej Drozd, Beata Lechowicz, Anna Majewska, Roman Otrembski, Dorota Pogońska, Wojciech Rodzoś, Paweł Sypniewski.

Warto stawiać pytania
Tradycyjnym finałem roku szkolnego w szkołach artystycznych jest zwykle wystawa podsumowująca, na której pojawiają się prace powstające w różnych pracowniach i będące wizualizacjami dość odległych od siebie tematów, zadawanych przez prowadzących zajęcia. Nie inaczej jest w Studium Fotografii ZPAF. Ostatnie zajęcia poświęcone są wyborowi prac na wystawę zbiorową, będącą podsumowaniem wszystkich zajęć odbywających się na kilkunastu zjazdach, od początku października do końca czerwca. 

 Analizując materiał zgromadzony na wystawie i biorąc pod uwagę skrajną rozmaitość tematów, warto w nieco bardziej otwarty sposób spojrzeć na dorobek słuchaczy Studium, uwypuklając dominujące wątki, przewijające się przez prace, niezależnie od tematu ćwiczenia realizowanego na zajęciach. Te różnorodne prace łączyły motywy przewodnie, dość wyraźnie rzucające się w oczy. Jednym z nich było pytanie stawiane przez wielu autorów. Kim ja jestem w dzisiejszym świecie, wyróżniam się jako jednostka, czy też ginę w masie, niczym mrówka widziana ludzkim okiem jako identyczne stworzenie z milionami takich samych jak ona? To pytanie miało też rozszerzenie, czy może bardziej dopowiedzenie. A jeśli nie jestem wyróżniającym się ideałem, chodzącym pięknem, to czy to źle, czy z tego powodu jestem kimś gorszym? I drugie ważne pytanie podjęte przez wystawiających. Czy świat, w którym jestem, jest tym który mnie zadowala, czy jest on idealny a może nawet piękny? Czy wypracowany przez poprzednie pokolenia system wartości dalej trwa, czy zasady i normy życia ważne niegdyś dalej obowiązują, czy w ogóle powinny? Czy droga którą idę prowadzi mnie do celu czy na manowce?

Prezentowane na wystawie prace nie dają wyraźnych odpowiedzi, pozostają pytaniami otwartymi, wartymi rozważenia. Być może aktualna współczesność jest nieco bardziej skomplikowana i bardziej wielowątkowa i niejednoznaczna, niż była gdy poprzednie pokolenia miały swój młody wiek. Pytania zadane przez autorów sobie samym, a także nam widzom, zostały postawione przy pomocy różnorodnych kadrów i przy wykorzystaniu różnych technik fotograficznych. Ta rozmaitość czyni wystawę bogatą zarówno w wymiarze samej treści jak i jej oryginalnego w wymiarze plastycznym przedstawienia.

– Andrzej Zygmuntowicz